บทที่ 302

พูดจบ เฉียวลี่ซือก็ยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกไปราวกับยอมสละชีวิต

“เธอดูสิ”

เสิ่นอวิ๋นอู้ชะงักไป ไม่คิดว่าตอนที่กำลังจะกลับแล้วจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

เธอมองเฉียวลี่ซืออย่างคาดไม่ถึง

“ที่จริง... ถ้าเธอไม่สะดวก ฉันก็จะไม่บังคับเธอนะ”

“ไม่มีอะไรไม่สะดวก” เฉียวลี่ซือกัดฟันพูด “เมื่อก่อนฉันก็ดูโทร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ